برگشت‌پذیری اثر استرس فیزیکی و روانی بر پاسخ انقباضی آئورت جدا شده و مقدار کورتیکوسترون سرم در موش صحرایی یک ماه پس از استرس

مقدمه: در بسیاری از مطالعه‌ها تأثیر استرس بر سیستم قلبی ـ عروقی نشان داده شده است اما برگشت‌پذیری این اثر تاکنون خیلی مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه تعیین برگشت‌پذیری تغییرهای ایجاد شده در اثر استرس روانی و فیزیکی بر پاسخ‌دهی آئورت جدا شده‌ی موش صحرایی بود. مواد و روش‌ها: 36 سر موش صحرایی نر در سه گروه شاهد، استرس فیزیکی و استرس روانی تقسیم‌بندی شدند. تمام حیوانات در شرایط متعارف 12 ساعت تاریکی و 12 ساعت روشنایی و دمای 2±23 درجه‌‌ی سانتی‌گراد با دسترسی آزاد به آب و غذا نگهداری شدند. گروه‌های استرس به مدت سه هفته تحت استرس فیزیکی و روانی با استفاده از Communication Box قرار گرفتند. استرس فیزیکی با اعمال جریان الکتریکی به میزان 1 میلی‌آمپر، 1 هرتز، با طول 10 ثانیه در هر دقیقه و به مدت یک ساعت، دو بار در روز انجام شد و استرس روانی در اثر مشاهده‌ی موش‌های تحت استرس فیزیکی اعمال شد. بعد از یک ماه دوره‌ی بازگشت از زمان اتمام استرس پاسخ‌دهی آئورت جدا شده به فنیل‌افرین و کلریدپتاسیم با استفاده از ترانس‌دیوسر ایزومتریک بررسی شد. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان داد که یک ماه دوره‌ی بازگشت بعد از استرس، سبب برگشت سطح کورتیکوسترون سرم و پاسخ‌دهی آئورت در موش به حد طبیعی شده است هم‌چنین وزن غده‌ی فوق کلیه که در اثر استرس فیزیکی افزایش پیدا کرده بود، یک ماه پس از قطع استرس به حد طبیعی بازگشت. نتیجه‌گیری: اثرهای استرس روانی و فیزیکی بر تانسیون (انقباض) آئورت جدا شده در موش صحرایی پایدار نیست.